Georges Hilaul: ‘Ik wil impact maken.’

Een bijdrage van Sabina de Rozario

Je eigen goede leventje verruillen om kinderen te helpen in een drukke miljoenenstad als Jakarta. En niet zo maar helpen, zelfs dromen helpen te vervullen. Daarvoor moet je ambitieus zijn en bovendien positief en energiek en o, ja gepassioneerd en vechtlustig. Georges Hilaul (21 mei 1985, Spijkenisse) is zo iemand.

Ooit begon Georges met een klas ‘probleem gevallen’; jongens en meisjes van 10 tot 12 jaar wonend onder een viaduct in Jakarta. Hij gaf hen elke week les en zag al snel hun houding en vaardigheden positief veranderden. Wat kleinschalig begint, is uitgegroeid tot werkzaamheden op verschillende locaties in Jakarta met werknemers en heel veel vrijwilligers.

De founders, Jenny en Georges. Foto: Tennant Lim Photography

Met zijn non-profit organisatie, de Inspiration Factory Foundation die hij samen met Jenny Tjoa heeft opgericht, ontwikkelt hij het uitgebreide DreamProgram, waardoor kansarme kinderen weer durven dromen van een betere toekomst. Het programma (geadviseerd door  Unicef Indonesia) richt zich op kinderen van 6 tot 12 jaar, omdat dit de belangrijkste fase is om aan het zelfvertrouwen te werken en de toegang tot een mindset verandering goed mogelijk is.

Georges licht toe: ‘Kinderen jonger dan 6 jaar zijn nog te jong en kinderen boven de 12 hebben al een mindset die soort van ‘fixed’ is.  Gebaseerd op ervaring, is dit een extreem moeilijke doelgroep die lastig is te benaderen.’

De stichting draait al enige jaren succesvol, al gaat dat niet zonder moeite. Geld is met name altijd welkom. Alle beetjes helpen, maar om de doelen te kunnen behalen is veel geld nodig. Hoe komt de stichting aan de middelen om alles te bekostigen?

Georges: ’Alles wordt volledig gefinancieerd door sponsors en partners. De helft van de donaties komt uit Nederland en de andere helft uit Indonesië. Zo is Rabobank Nederland samen met het Indonesische BCA  de grootste sponsor, aangevuld met individuele donaties en fundraise acties van bedrijven. Op dit moment maken 11 locaties en 1000 kinderen deel uit van ons programma. Dit jaar komen er nog 1000 kinderen bij. Het programma kost per kind 70 euro, dus reken maar uit hoeveel we nodig hebben!’

Tennant Lim Photography

Van een klasje onder een viaduct naar het leiden van een grote stichting met veel verantwoordelijkheden. Is dit een grote verandering voor je geweest?

‘Het is natuurlijk wel jammer dat het directe contact met de kinderen minder is geworden, omdat dit natuurlijk de eerste reden was om hier wat te doen en naar Indonesië te verhuizen. Als je wilt groeien, moet je delegeren en veel uit handen geven. Samen met mijn stichting partner – en beste vriendin- Jenny, leiden we het team op kantoor, zodat alle locaties draaien met het juiste programma, met genoeg vrijwilligers en volgens onze vereiste standaard. Wij zijn dagelijks bezig met het verder ontwikkelen van het progamma, besprekingen met partners en donateurs en het uitdenken van nieuwe concepten en promotiecampagnes. Jenny en ik bezoeken nog wel de locaties om te kijken hoe alles gaat, dus zien het effect bij de kinderen en dat geeft energie.’

Tennant Lim Photography

Tot slot, waar droomt de Inspiration Factory Foundation zelf van in de toekomst?

‘Over een paar maanden starten we met de eerste reeks Inspiration Factories op Bali, waarbij een aantal  street kids shelters en weeshuizen ons DreamProgram , als eerste op Bali, zullen gaan implementeren. Dit is de start van de uitbreiding. Tegen het einde van 2020 willen we Inspiration Factories starten door het hele land, zodat we duizenden kansarme kinderen dichterbij hun dromen kunnen brengen. Niet meer een schattig projectje zijn, maar echt impact maken, levens veranderen en het land vooruit helpen.’

Meer info:
Bekijk de website http://www.inspirationfactory.org voor meer informatie (statistieken, locaties en beeldmateriaal). Daar lees je ook hoe je een donatie kunt geven of als vrijwillger aan de slag kunt.

Beeldmateriaal: Tennant Lim Photography en Facebookpagina van de Inspiration Factory Foundation.

‘Pechtold raakt een open zenuw’

Bijdrage lezer Door blauwe ogen.

Vanaf het moment dat de heer Pechtold de fout maakt door Indonesiërs te zeggen in plaats van Indisch mensen tijdens Pauw & Jinek, ontpoft social media. Een deel van de Indische gemeenschap is woedend vanwege de ‘verspreking’. Ook de mailbox van Door blauwe ogen kreeg het nodige leesvoer hierover toegezonden.

Voor wie de ophef rondom de partijleider van D66 niet begrijpt en zijn verspreking afdoet met ‘tómato, tomáto, wat is het verschil?’, moet onderstaand mailtje maar lezen. Wellicht krijgt het woord Indisch wel een andere lading door dit mailtje toegestuurd door lezer Andy.

Beste Door blauwe ogen,

Wat mij heeft beroerd is het feit dat de pijnlijke Indische geschiedenis inhoudelijk wederom niet juist wordt benoemd, met name door de heer Pechtold.

Indonesiërs zeggen, maar Indische Nederlanders bedoelen; Hij had met zijn ervaring en gezien zijn Indische partijgenoten bterer moeten weten!

Terugkijkend naar de tijd waar de heer Pechtold aan refereerde, dient te worden benadrukt dat wij, de Indische gemeenschap, geen Indonesische immigranten zijn, het beeld wordt misvormd tot in de kern. Wij zijn de slachtoffers van het beleid van de belanda’s van toen en beslissingen van Soekarno. 

Ons mengbloedig zijn (met de Nederlandse nationaliteit) was een criterium om weggezet te worden, verbannen te worden uit Nederlands(!)-Indië. Wij waren niet de pelopors die vanwege de revolutie mengbloedigen bewust verminkt en vermoord hebben. 

Als de heer Pechtold even een minuut de moeite had genomen het woordje “deels” te gebruiken vóór Indonesisch en expliciet de daaraan gerelateerde reden/noodzaak van “immigratie” had benoemd, was hij nu wellicht de held van de Indo’s geweest en zelfs zetels kunnen winnen. Echter, door zijn uitspraak blijkt nu zijn gebrek aan kennis en enig historisch besef.

Zijn masker is gevallen en een officieel excuus blijf achterwege. Hieruit blijkt weer dat hij het wellicht ‘peanuts’ vindt? Wederom selectieve desinteresse, van een persoon die premier voor Alle Nederlanders wilt zijn.

Ik vermoed dat wat ik zojuist heb beschreven, momenteel de beroering in de een deel van de Indische gemeenschap veroorzaakt. Wederom genegeerd en met minachting benaderd.

Dat doet pijn, heel veel pijn… De heer Pechtold raakt een open zenuw.

Met groeten,
Andy